درود ...
قعطه ای از ترانه ای(با صدای دومان در البوم دومش) که سروده ام برای خودم و دختران دیروز ... دهه شصت دهه ی سختی ها بود... دهه ی اشک .. دهه ی طعم درد چشیدن , طعم زخم, طعم زنجیر چشیدن...
تقدیم به بانوان سرزمینم که چشمهایشان هر روز دریا را مرور میکند و تنهایی ارام ارام قلبهایشان را زنده به گور..
داره موهات سفید میشه چشات
توی اوجن شبیه رویاهات
داره موهات سفید میشه چشات
با شکوهن ولی شبیه بچه گیات
....
کوه البرز تکیه داده به تو
خواهر مهربان الوندی
دختری با هزار حس قشنگ
پاسدار انقلاب دربندی...